share24.gr Μοιράσου την Ιδέα
Η δεκαετία μεταξύ των 20 και των 30 ήταν η καθοριστική του δεκαετία. Όταν ο Jobs ήταν 21, ξεκίνησε την Apple, στα 22 ίδρυσε την Apple Co, στα 25 ξεκίνησε την παραγωγή των Macintosh, στο σημείο αυτό για πρώτη φορά, ηγήθηκε μιας ομάδας και ολοκλήρωσε το έργο μέσα σε 3 χρόνια. Στα 26 – βρήκε το προσωπικό του σχεδιαστικό μάντρα. Στα 29 – λανσάρισε πρώτη φορά τον υπολογιστή Macintosh.
Από το 1975 έως το 1985, ο Steve Jobs ανελίχθηκε από έναν μέτριο σχεδιαστή παιχνιδιών σε έναν εκατομμυριούχο, από έναν σαμάνο με σανδάλια στο σύμβολο της καινοτομίας, από έναν δύσοσμο hippie σε έναν οραματιστή ηγέτη και από έναν αλαζονικό ιδιοκτήτη ενός Γκαράζ στον πρόεδρο μιας επιχείρησης που θα γίνει αργότερα η μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο.
Τον Νοέμβριο του 1974, στα 19 του επέστρεψε από την Ινδία, μετά από μια πνευματική αναζήτηση που διήρκησε 7 μήνες. Ήταν το παιδί του κινήματος αντι-κουλτούρας της δεκαετίας του 1970 – μια υποκουλτούρα των οποίων οι αξίες και οι κανόνες συμπεριφοράς διαφέρουν ουσιαστικά από εκείνες της mainstream κοινωνίας. Το παιδί αυτό έγινε κι επισήμως ένας hippie και οπαδός της Ανατολικής πνευματικότητας.
Η ανατολική πνευματικότητα τον διαμόρφωσε. Ο Steve Jobs αναζητούσε μέσα από αυτή την πνευματικότητα τη φώτιση κι ήταν παθιασμένος με ό,τι έκανε. Έγινε χορτοφάγος, ακολούθησε παρανοϊκές διατροφές, μελετούσε μυστικιστικα βιβλία, πήγαινε σε πνευματικές συναθροίσεις.
Ο ερασιτέχνης hippie Steve Jobs ντυνόταν και μύριζε σαν αλήτης και περιπατούσε ξυπόλητος για να συναντήσει δυνητικούς πελάτες ή επενδυτές. Υπάρχει και κάτι άλλο που κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί: ο Steve Jobs ήταν, στο βάθος της καρδιάς του, ένας καλλιτέχνης. Έπαιζε κιθάρα, έγραφε ποιήματα κι είχε παραδεχτεί ότι θα μπορούσε να γίνει ποιητής στο Παρίσι, εάν δεν ανακατευόταν με την τεχνολογία. Αγαπούσε τη μουσική, ειδικά τον Bob Dylan, και είχε εμμονή με την ομορφιά και την καλαισθησία.
Χίπις, βουδιστής Ζεν αλλά και καλλιτέχνης.
Σκέψη Χίπυ!
Οι άνθρωποι που εφηύραν τον εικοστό πρώτο αιώνα κάπνιζαν μαριχουάνα, φορούσαν σανδάλια και ήταν από τη Δυτική Ακτή, όπως ο Steve» δήλωσε ο Bono για την κληρονομιά της αντι-κουλτούρας. Παρά το γεγονός ότι ντύθηκε κανονικά και μύριζε καλύτερα, ο Steve Jobs ήταν κάτι περισσότερο από επιχειρηματίας.
Η σκέψη του χίπυ που διακατέχει τον Steve Jobs τον οδήγησε σε μια σημαντική πεποίθηση: ότι οι κανόνες δεν ισχύουν γι ‘αυτόν. Επαναστατούσε σε καθημερινή βάση, οδηγούσε χωρίς πινακίδες, πάρκαρε σε χώρους αναπήρων, παραβίαζε τα όρια ταχύτητας, αλλά έκανε και πιο ακραίες «παραβάσεις», εγκαταλείποντας για παράδειγμα την κόρη του όταν εκείνος ήταν 23 ετών. «Οι ευθύνες» ήταν γι αυτόν «απλοί κανόνες» που συνειδητά ή υποσυνείδητα έπρεπε να παραβιάσει. Παράλληλα, δεν ίσχυαν για αυτόν ούτε καν οι κανόνες ευγένειας και καλής συμπεριφοράς. Ήταν γνωστός ως «φλύαρος» και «βάρβαρα ειλικρινής»
Ενδιαφέρον στοιχείο του χαρακτήρα του ήταν αυτό που φίλοι του αποκαλούσαν «πεδίο παραμόρφωσης της πραγματικότητας». Με απλά λόγια, ο Jobs είχε την τάση να ψεύδεται. Ψυχολογικά, θεωρούσε ότι η πραγματικότητα είναι εύπλαστη και ήταν πρόθυμος να αψηφήσει την πραγματικότητα. Μπορούσε να δημιουργήσει «αλήθεια» από το πουθενά, εξαπατώντας ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό.
Έθετε όλα τα ηθικά ζητήματα στην άκρη κι αυτός ήταν ένας από τους λόγους που ο Jobs, η ομάδα του και η εταιρεία του έκαναν τα αδύνατα δυνατά, καθώς ο Jobs κατάφερνε να πείσει τον καθένα, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού του, ότι τα πάντα ήταν δυνατά. Ο Jobs επαναστατούσε ενάντια στην πραγματικότητα και τα γεγονότα. Και ήταν αυτός, ο οποίος πίστευε σε μια διαφορετική πραγματικότητα και την άλλαξε.
Ψυχή βουδιστή
Μέσω του βουδισμού ο Jobs έμαθε την αξία της ύπαρξης και έμαθε να λειτουργεί με διαίσθηση και πάθος. Ήταν ένα άγριο ζώο που άκουγε το ένστικτό του. Η διαίσθησή του τον οδήγησε να εστιάσει σε πράγματα που δεν ενδιέφεραν κανέναν, την γραμματοσειρά για παράδειγμα. Έκαμπτε κάθε αντίδραση και στη συνέχεια ενεργούσε καταχρηστικά – με την καλή και την κακή έννοια – μέχρι να πετύχει αυτό που ήθελε.
Το Zen ενέπνευσε στoν Jobs μια ελάχιστη αισθητική φιλοσοφία. Για αυτόν, η ομορφιά σήμαινε απλότητα και αρμονία, παρόμοια με τη φύση. Επίσης, το Ζεν τον βοήθησε να δει πέρα από τον πλούτο και το χρηματικό κέρδος.
O Jobs δεν εργάστηκε για να είναι πλούσιος. Ως εκ τούτου ήταν πρόθυμος να αναλάβει κινδύνους σε αντάλλαγμα για μια διασκεδαστική περιπέτεια. Στα 21 ο Jobs είπε στον Wozniak: «Ακόμα κι αν χάσουμε τα χρήματά μας, θα έχουμε μια εταιρεία! Για πρώτη φορά στη ζωή μας, θα έχουμε μια εταιρεία!» Αυτή ήταν η αρχή της Apple.
Ως πρόεδρος της Apple, επιθυμούσε να «οικοδομήσει μια εταιρεία όπου οι άνθρωποι είχαν κίνητρα να φτιάξουν ένα υπέροχο προϊόν», όπως έλεγε ο ίδιος, «όλα τα υπόλοιπα ήταν δευτερεύοντα». Παρατηρούσε γίγαντες όπως η IBM ή η Microsoft να δίνουν βαρήτητα περισσότερο στην αξία των πωλητών, παρά τους μηχανικούς και τους σχεδιαστές. Οι μεγάλες αυτές εταιρίες εστιάζοντας στα έσοδα, επιδείνωσαν την καινοτομία των προιόντων τους.
Ο Jobs ήθελε να συμβάλει στη ροή της ανθρωπότητας. Δήλωσε στην ομάδα της Macintosh, της οποίας ηγήθηκε στα 26, ότι δεν κατασκεύαζαν υπολογιστές, αλλά “δημιουργούσαν έναν τεράστιο κυματισμό στο σύμπαν” και πίστευε κάθε λέξη από αυτό που έλεγε.
Κατά τη γνώμη μου, παρόλο που δεν ήταν η τυπική άποψη του Βούδα, αυτή η πεποίθηση απέδειξε ότι ο Jobs ήταν πολύ πιο διαφωτισμένος από πολλούς άλλους.
Καρδιά καλλιτέχνη
Όλοι οι καλλιτέχνες έχουν δύο κοινά πράγματα. Πρώτον, μια επιθυμία να προσφέρουν ευχαρίστηση, δεύτερον να κάνουν τη δεξιότητά τους τέχνη. Ο Steve Jobs τα είχε και τα δύο.
Ο Jobs εκφράστηκε ελεύθερα και άγρια και δεν τον ενδιέφερε τι σκέφτονταν οι άλλοι για εκείνον και δεν ήταν πάντα καλή η άποψη του κόσμου που τον θεωρούσε «απρόβλεπτο», άδικο, ανόητο», «ανώριμο», «αλαζονικό», «αηδιαστικό». Οι χαρακτηρισμοί αυτοί δεν απομακρύνονται από την πραγματικότητα, λαμβάνοντας υπόψη την εκρηκτική προσωπικότητά του.
Ο ίδιος ενθάρρυνε τους άλλους να εκφραστούν ελεύθερα και άγρια και ήθελε μια φιλελεύθερη καλλιτεχνική κουλτούρα στην εταιρεία του.
Ο Steve Jobs είχε μια σαφή φιλοσοφική άποψη για τα προϊόντα, την εταιρεία, το σχεδιασμό, τις εμπειρίες των χρηστών. Από τότε που ξεκίνησε την Apple, όταν εκείνος ήταν 21 ετών, δημιούργησε για τον εαυτό του και για την εταιρεία του πολλά μάντρα και προσωπικές ρήσεις. Όπως κάθε αληθινός καλλιτέχνης, ο Steve Jobs έχε εμπιστοσύνη στην εσωτερική φωνή του και απέδειξε ότι αυτές οι φιλοσοφίες δεν ήταν απλά λόγια, αλλά αντανακλούσαν πλήρως τη φιλοσοφία των προϊόντων.
Οι αληθινοί καλλιτέχνες αντιμετωπίζουν την τέχνη τους με θρησκευτική ευλάβεια. Αυτό εξηγεί την εμμονή του Jobs σε λεπτομέρειες, όπως η άκρατη τελειομανία και ο ελεγκτικός καταναγκασμός. Δεν υπήρχε η λέξη «μέτριος» στο λεξιλόγιό τους, ούτε και στη ζωή τους. Ένα προϊόν, ακόμη κι ένα άτομο ήταν είτε «εντελώς χάλια» είτε «εξαιρετικά υπέροχο». Ακόμη και όταν κάτι ήταν παράλογο, ο Jobs έβρισκε πάντα τρόπους να το βελτιώσει. Κατά την κατασκευή του Macintosh το 1983, έβαλε τους σχεδιαστές να επαναλάβουν το έργο πάνω από 50 φορές. Η καρδιά του καλλιτέχνη χτυπούσε μέσα του και συνήθιζε να πηγαίνει με την ομάδα του σε εκθέσεις, ενώ, διακήρυσσε επανειλημμένα ότι οι σχεδιαστές του ήταν καλλιτέχνες. Και αυτοί κατέληξαν να το πιστεύουν.
Μετά από 3 χρόνια λειτουργίας, η Apple ξεκίνησε το Macintosh. Ο Steve Jobs ήταν 29 ετών όταν λάνσαρε το προϊόν αυτό και το κοινό φυσικά ενθουσιάστηκε.
Καθώς στεκόταν στο σταυροδρόμι μεταξύ τέχνης και τεχνολογίας, ο Steve Jobs διεκδίκησε την ένδοξη δεκαετία του με τη σκέψη του hippie, την ψυχή ενός βουδιστή Zen και την καρδιά ενός καλλιτέχνη. Περίεργος συνδυασμός, ίσως, αλλά άλλη μία φορά, ο Jobs είχε αφήσει άλλους να καθορίσουν ποιος ήταν. Μερικοί τον λάτρευαν, κάποιοι τον καταδίκασαν, αλλά κανείς δεν μπορούσε να δει την κληρονομιά του και κανένας δεν θα μπορούσε να αρνηθεί το θάρρος του Steve Jobs να ζήσει τη ζωή με τον τρόπο αυτό.
Κείμενο – Απόδοση Λ.Τ.
share24.gr / Spirit Alive Εικόνα: Mark Ryden
