Όταν νιώθουμε ότι η σχέση πεθαίνει… διαπιστώνουμε πως το πιο δύσκολο φιλί δεν είναι το πρώτο, αλλά το τελευταίο…

Αλήθεια, μπορούμε να καταλάβουμε πότε μια σχέση πεθαίνει; Ας προσπαθήσουμε να αναγνωρίσουμε ποια μπορεί να είναι τα συναισθήματα που νιώθουμε όταν μια σχέση πλησιάζει στο τέλος της.

Όσο θλιβερό κι αν φαίνεται, οι περισσότεροι από εμάς παρατείνουν τη διάρκεια των σχέσεων πολύ περισσότερο από ό, τι είναι απαραίτητο, ακόμη κι αν γνωρίζουμε ότι η φλόγα έχει σβήσει, ακόμη κι αν η σχέση είναι ένα φάντασμα ενός, κάποτε, λαμπερού ερωτικού παραμυθιού.

Για τον λόγο αυτό πρέπει να δώσουμε ένα τέλος σε αυτή τη σχέση που αργοπεθαίνει, ή έχει ήδη πεθάνει, να μην την αφήσουμε να υποφέρει. Έτσι θα αποφύγουμε την οδύνη, θα κρατήσουμε τις όμορφες αναμνήσεις, θα μαζέψουμε τα συντρίμμια μας και θα σταθούμε και πάλι όρθιοι.

Γιατί συντηρούμε μια σχέση που έχει πεθάνει;

Ας αναρωτηθούμε κάτι: γιατί συντηρούμε μια σχέση που έχει πεθάνει; Αξίζει τον κόπο όλη αυτή η προσπάθεια;

Οι δεσμοί και οι αιτίες που δικαιολογούν αυτές τις σχέσεις είναι αρκετά ισχυροί και συνεχίζουν να δένουν τους συντρόφους, ακόμη κι αν έρχεται η στιγμή που αιμορραγούμε και πνιγόμαστε στο ίδιο μας το αίμα, γνωρίζοντας καλά ότι ο έρωτας έχει σβήσει πολύ καιρό πριν;

«Τι πρέπει να κάνω; Να σε περιμένω; Να σε ξεχάσω; Να κάνω ό,τι κάνεις κι εσύ, να αγκαλιάζω τον έναν και τον άλλον και να κοιμάμαι με διαφορετικό άνδρα κάθε μέρα;»
-Frida Kahlo-

Εμείς οι άνθρωποι έχουμε καθημερινή ανάγκη να προστατευθούμε από μια εξαντλητική ρουτίνα. H προστασία αυτή μας ανακουφίζει, μας πάει πίσω στη μήτρα της μητέρας, σε μια – ουτοπική ενδεχομένως – ασφάλεια∙ αισθανόμαστε λιγότερο μόνοι γνωρίζοντας ότι θα υπάρχει πάντα κάποιος να μας περιμένει το βράδυ όταν γυρνάμε σπίτι.

Όλοι μας φοβόμαστε τη μοναξιά, άλλωστε ποτέ δεν μάθαμε να ζούμε μόνοι. Πάντοτε είχαμε την ανάγκη ενός άλλου ανθρώπου. Όσο μεγαλώνουμε κι ωριμάζουμε, μαθαίνουμε ότι ένας ενήλικας πρέπει να έχει έναν σύντροφο, να έχει μια δουλειά, ένα σπίτι, μια οικογένεια∙ αυτή είναι μια ζωή, κατά πολλούς, επιτυχημένη, μια ζωή γεμάτη στόχους και επιτεύγματα!

Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, παρατηρεί κανείς ότι αυτό το πλαίσιο ζωής μας ικανοποιεί όλο και λιγότερο.

Έχουμε ανάγκη να είμαστε ο εαυτός μας, να εκπληρώσουμε τις επιθυμίες μας και τα πιο τρελά μας όνειρα, αλλά δεν είμαστε διατεθειμένοι να επιτύχουμε αυτούς τους στόχους, κάτι που μας προκαλεί απογοήτευση, επειδή συνειδητοποιούμε ότι δεν μπορούμε να είμαστε αληθινά ευτυχείς με τον εαυτό μας.

Εκείνες τις στιγμές, καταφεύγουμε σε συνήθειες που μας χαρίζουν σχέσεις διαλυμένες, σχέσεις χωρίς έρωτα, οι οποίες ωστόσο, προσφέρουν γαλήνη και ηρεμία.

Ο φόβος να σε χάσω!

Η ζωή μάς έχει μάθει να φοβόμαστε. Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους μας είναι μήπως χάσουμε εκείνον που αγαπάμε, ακόμη κι αν δεν είναι ο έρωτας που μας ενώνει μαζί του.

«Το πιο δύσκολο φιλί δεν είναι το πρώτο, αλλά το τελευταίο».
-Paul Géraldy-

Η τρυφερότητα σβήνει, αυτό είναι κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά. Αυτό που μένει είναι ο σεβασμός, η κατανόηση και η φιλία, ή η συντροφικότητα. Ωστόσο, αυτά δεν είναι έρωτας.

Εάν δεν έχουμε συνειδητοποιήσει αυτή την πραγματικότητα και η άγνοια αυτή συνδυάζεται με τον φόβο απώλειας του άλλου, το μυαλό μας, η ψυχή μας και η καρδιά μας θολώνουν και δεν μπορούμε να πάρουμε τη μοιραία απόφαση, να δώσουμε ένα τέλος, το τέλος της σχέσης.

Ίσως η έλλειψη ασφάλειας που σφίγγει την καρδιά μας από μικρή ηλικία μας εμποδίζει να πάρουμε σκληρές αποφάσεις, καθώς γνωρίζουμε ότι ο έρωτας δεν υπάρχει πια, αλλά δεν μπορούμε να το φωνάξουμε, να το συνειδητοποιήσουμε, ούτε και να το παραδεχτούμε.

Ο φόβος της μοναξιάς μας εμποδίζει να πάρουμε αυτή την απόφαση που γνωρίζουμε ότι είναι η καλύτερη για εμάς, ακόμη κι δεν βρίσκουμε το θάρρος να στραφούμε προς τη σωστή κατεύθυνση.

Ίσως είναι ο φόβος του πώς θα το πούμε, τι θα πει η οικογένειά μας, τι θα σκεφτούν οι γείτονες και οι φίλοι, πώς θα το πάρουν τα παιδιά;

Και όλον αυτόν τον καιρό, βιώνουμε μια ζωή δυστυχισμένη και μίζερη που μας κάνει να χάνουμε την αξιοπρέπειά μας προς όφελος μίας σχέσης που είναι πεθαμένη πολύ καιρό και κάθε μέρα σκοτώνει την καρδιά μας.

Δεν είναι πάντα εύκολο να διαβάσουμε μια καρδιά, πόσο μάλλον όταν αυτή η καρδιά είναι ραγισμένη.

Ωστόσο, πρέπει να γίνει, διότι μια σχέση που έχει πλέον τελειώσει, όπου ο έρωτας έχει πεθάνει, είναι μια τρομακτική κατάρα για την ψυχή μας.

Αποκτήστε λοιπόν θάρρος και κάντε αυτό που πρέπει να κάνετε, γίνετε και πάλι ευτυχισμένοι.

Κείμενο – Απόδοση, Λ.Τ. Φωτογραφία: Αdam Μartinakis

share24.gr / Spirit Alive

Για περισσότερα νέα σχετικά με Ψυχολογία & Αυτοβελτίωση κάντε like στην σελίδα στο facebook

Κάθε αναδημοσίευση ολική η μερική σε άλλο ιστότοπο θα πρέπει να γίνεται υποχρεωτικά με αναφορά πηγής στο site μας και σύνδεσμο (link) στο άρθρο, καθώς και στη σελίδα Spirit Alive στο facebook επίσης με ενεργό σύνδεσμο. Σε κάθε άλλη περίπτωση η αναδημοσίευση απαγορεύεται. Κάθε αναδημοσίευση σε έντυπο μέσο απαγορεύεται.