Για να σ’ αγαπήσω, πρέπει πρώτα να αγαπήσω εμένα!

Μου ζητάς να σε αγαπήσω. Πίσω από ένα «σ’αγαπώ» κρύβεται ένα «μ’ αγαπώ», που περιμένει υπομονετικά να το αναζητήσουμε. Όταν το βρούμε, θα βρούμε και την αληθινή αγάπη.

Μου ζητάς να σε αγαπήσω, να σου αφιερωθώ! Το θέλω κι εγώ, αλήθεια! Κι όμως, ξέρεις κάτι; Πριν σου αφιερώσω τον εαυτό μου, θα πρέπει πρώτα να αφιερώσω τον εαυτό μου σε εμένα, να γνωρίσω όλες τις ενδόμυχες πτυχές του και να διεισδύσω στα πιο σιωπηλά μονοπάτια της ψυχής μου. Λαχταρώ να μάθω κάθε μυστικό που κρύβεται μέσα μου, να μάθω τι με κάνει καλό άνθρωπο και τι με βλάπτει και να δω γιατί νιώθω αυτά τα συναισθήματα. Πιστεύω ότι πίσω από ένα «σ ‘αγαπώ», κρύβεται ένα «μ΄αγαπώ» που πρέπει να ψάξουμε να το βρούμε. Και μετά έρχεται η πραγματική αγάπη…

Θέλεις να σου πω ποια είναι η βαθύτερη ανάγκη κι επιθυμία μου;  Θέλω να δω τα τραύματα μου, να αντικρίσω κατάματα την οδύνη που κάνει τα τραύματα να αιμορραγούν ξανά και ξανά. Επιθυμώ να γνωρίσω τη δύναμή μου, να κατανοήσω ποιο είναι το ισχυρό στοιχείο μου, αυτό που με καθορίζει, το αποτύπωμά μου… και τότε ίσως έρθει η ώρα να σου χαρίσω ένα γλυκό χαμόγελο. Μόνο τότε, μόνο όταν θα μπορέσω να αγαπήσω τον εαυτό μου θα μπορέσω να αγαπήσω κι εσένα, όμορφα, γλυκά, χωρίς καταστροφικούς εγωισμούς. Αν συνεχίζεις να έχεις αμφιβολίες, διάβασε αυτή την επιστολή και θα καταλάβεις…

Τότε, που δεν ήξερα πώς να αγαπήσω τον εαυτό μου.

Άρχισα να συνειδητοποιώ πόσο σημαντικό είναι να αγαπάμε τον εαυτό μας, τη στιγμή που συνειδητοποίησα ότι το είχα ξεχάσει, ότι δεν υπήρχε στον μυαλό μου ως σκέψη.  Βρισκόμουν στη χειρότερη στιγμή και το μόνο που έκανα ήταν να αφιερώνω τον εαυτό μου στους άλλους, ζητιανεύοντας αγάπη και ενσυναίσθηση από τους άλλους.

Η πλαστή ευημερία μου εξαρτιόταν από την επιβεβαίωση των άλλων και τις καλές τους προθέσεις. Εάν μου έδειχναν εκτίμηση και μου χάριζαν φιλοφρονήσεις αισθανόμουν ευτυχής. Αντιθέτως, όταν με κατέκριναν και με επέκριναν αισθανόμουν ένα μηδενικό, έπεφτα σε βαθιά κατάθλιψη. Χωρίς να το ξέρω, θυσίαζα τον εαυτό μου και την ευημερία μου στον βωμό της εκτίμησης και της επιβεβαίωσης των άλλων∙ κι αυτοί απλώς με ξεχνούσαν.

Στο τέλος, κατέληξα να γίνω αυτό που ήθελαν οι άλλοι, ένας άγνωστος, ένας απόλυτος ξένος για τον ίδιο μου τον εαυτό. Είχα χάσει τις επιθυμίες μου, τους στόχους μου, τα όνειρά μου, καθώς οι άλλοι αποφάσιζαν για εμένα.

Αρνιόμουν στον εαυτό μου τη χαρά να τον γνωρίσω, δεν ήξερα καν αν αυτό ήταν δυνατό.

Και, ξαφνικά, μια ωραία μέρα, αισθάνθηκα μια έκρηξη μέσα μου, ήταν ο εαυτός μου, είχε εκραγεί! Στην αρχή δεν ήξερα τι συμβαίνει, αισθανόμουν μόνο ότι κάτι κακό γινόταν κι έβαλα τα κλάματα. Με τον καιρό συνειδητοποίησα ότι άκουγα μια κραυγή βοήθειας μέσα μου, ήταν ο εαυτός μου. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, άρχισα να κατανοώ ότι δεν γινόταν να συνεχίσω έτσι, δεν μπορούσα να είμαι ένας άνθρωπος «μισός» και να εξαρτώμαι από τους άλλους. Κουράστηκα να είμαι κάποιος που δεν ήμουν, για να αισθάνονται καλά όλοι οι υπόλοιποι. Τότε ξεκίνησε και το ταξίδι της δικής μου, μικρής, μοναδικής, μαγικής εξερεύνησης. Και, συνέβη κάτι τρομερό, μου είπα «σ’ αγαπώ».

Με αγαπώ, κι ας μην είμαι τέλειος, είμαι αυθεντικός.

Και ξαφνικά, κατάλαβα ότι ήταν καλύτερα να εξαρτώμαι λιγότερο από την φαντασία μου, κατάλαβα ότι η άποψή μου ήταν εξίσου ισχυρή και τα μάτια μου ήταν πολύ όμορφα. Λάτρεψα εκείνη την ενόραση που ένιωσα, το γεγονός ότι μπορούσα τελικά να δρω χωρίς την έγκριση και την επιβεβαίωση των άλλων (αν και αυτό είναι κάτι δύσκολο να το κατορθώσει κανείς).

Αισθανόμουν ευτυχία διότι εκτιμούσα τον εαυτό μου και με ρωτούσα «Καλημέρα, πώς είσαι;», «πώς πέρασες τη μέρα σου;» και προσπαθούσα να κάνω τον ήλιο να ανατέλλει, ξανά και ξανά, κάθε μέρα. Δεν είχα πλέον ανάγκη να μου λένε οι άλλοι ότι αξίζω, διότι ήμουν τόσο αυτάρκης, που ήξερα τι αξίζω και δεν χρειαζόμουν επιβεβαίωση από κανέναν. Εάν κάποιος με κατέκρινε, ή αν δεν ήξερα πώς να κάνω κάτι, δεν κατηγορούσα τον εαυτό μου, δεν αμφέβαλλα για εμένα.

Έμαθα να αγαπώ τα μειονεκτήματά μου, να τα αλλάζω και να εκτιμώ τις επιτυχίες μου και τις δεξιότητές μου. Έτσι κατόρθωσα να αφήσω πίσω μου την εμμονική σκέψη ότι έπρεπε να είμαι τέλειος για να τους ευχαριστήσω όλους. Τώρα, αγαπώ τις ατέλειές μου διότι εάν δεν τις αγαπήσω, θα είναι σα να απορρίπτω ένα κομμάτι του εαυτού μου.

Αγαπώ τον εαυτό μου για να μπορώ να είμαι αυθεντικός κι αληθινός απέναντί σ’ εσάς, δεν θέλω να προσποιούμαι ότι είμαι κάποιος που δεν είμαι.

Αγαπώ τον εαυτό μου για να μη με απορρίπτετε.

Σίγουρα αναρωτιέσαι ποια είναι η σχέση μεταξύ αγάπης προς τον εαυτό μας και αγάπης προς τον άλλον∙ πρέπει να το μάθεις, για να καταλάβεις πώς μια σχέση μπορεί να καταστραφεί όταν δεν αγαπάμε τον εαυτό μας.

Εάν δεν αγαπήσω τον εαυτό μου, το μόνο που θα σου μείνει στη μνήμη από τον έρωτά μας αυτόν, θα είναι η ανάγκη μου να μου λες συνέχεια ότι μ’ αγαπάς, ότι μ’ εμπιστεύεσαι, ότι θα μείνουμε για πάντα μαζί. Εάν δεν αγαπώ τον εαυτό μου, σημαίνει ότι σε καθιστώ υπεύθυνο για αυτά που αισθάνομαι, για το πώς τα αντιλαμβάνομαι και θα πρέπει να ενεργείς αναλόγως∙ αυτό είναι άδικο για σένα, για μένα, για τη σχέση! Θα πρέπει να με σώζεις κάθε φορά από τις ανασφάλειές μου, που ορμάνε πάνω μου και μου κλέβουν το θάρρος.

Δεν είναι έτσι ο έρωτας! Αυτή είναι μια σχέση που πρέπει να γιατρέψει τις πληγές μου. Είναι μια σχέση άρρωστη, δεν εκφράζω συναισθήματα, δεν αποζητώ την αγκαλιά σου, τη θαλπωρή σου για καταφύγιο, όσο χάλια κι αν αισθάνομαι, αλλά το μόνο που κάνω είναι να σε καθιστώ υπεύθυνο για εμένα. Δεν είναι δική σου δουλειά να με θυμάσαι μόνο στα καλά μου και να μου λες πόσο αξίζω για να αισθάνομαι καλύτερα. Αυτό είναι δική μου δουλειά!

Δεν θέλω πια να σκοτώνεις εσύ τα φαντάσματα του παρελθόντος μου. Γι’ αυτό, χρειάζομαι χρόνο για να μ’ αγαπήσω, για να αναγνωρίσω τους φόβους μου και τις αδυναμίες μου, να μην τα αφήσω να καταστρέψουν τη σχέση μας. Διότι,  δεν  χρειάζεται να καλύψεις εσύ τα κενά μου, δεν είσαι εσύ ο σωτήρας μου.

Αγαπάω τον εαυτό μου για να σου δώσω το καλύτερο κομμάτι του και για να μην είσαι υπεύθυνος για το είναι μου. Αγαπάω τον εαυτό μου διότι το μόνο που επιθυμώ είναι να γεράσω μαζί σου.

Αυτό που επιθυμώ και αποζητώ είναι να μοιραστώ μαζί σου το μονοπάτι της ζωής μου με εμπιστοσύνη και κατανόηση και να δημιουργήσουμε έναν έρωτα χωρίς αναγκαιότητες, να ωριμάσουμε, να γεράσουμε. Για τον λόγο αυτό, πριν αγαπήσω εσένα, πρέπει να αγαπήσω τον εαυτό μου. Δεν θέλω να χαθώ στον δαιδαλώδη λαβύρινθο μιας σχέσης, αυτός θα είναι και ο θάνατός μου∙ θέλω να χαθώ μέσα στη θαλπωρή της δικής σου αγκαλιάς, της δικής σου αγάπης, θέλω να χαθώ μέσα σου.

Κείμενο  – Απόδοση Λ.Τ.  Εικόνα: Zipcy

share24.gr / Spirit Alive

Για περισσότερα νέα σχετικά με Ψυχολογία & Αυτοβελτίωση κάντε like στην σελίδα στο facebook

Κάθε αναδημοσίευση ολική η μερική σε άλλο ιστότοπο θα πρέπει να γίνεται υποχρεωτικά με αναφορά πηγής στο site μας και σύνδεσμο (link) στο άρθρο, καθώς και στη σελίδα Spirit Alive στο facebook επίσης με ενεργό σύνδεσμο. Σε κάθε άλλη περίπτωση η αναδημοσίευση απαγορεύεται. Κάθε αναδημοσίευση σε έντυπο μέσο απαγορεύεται.