Λατρεύω τις στιγμές που απομονώνομαι, εκείνες τις ώρες συγκεντρώνομαι και αντιλαμβάνομαι καλύτερα αυτό που νιώθω

Οι στιγμές της απομόνωσής μας, οι μοναχικές μας παρενθέσεις, η σιωπή της αίσθησης της μοναχικότητας είναι αληθινό βάλσαμο για την καρδιά και το μυαλό μας. Είναι ένας τρόπος να ξαναρχίσουμε από την αρχή, να συνειδητοποιήσουμε σκέψεις βαθύτερες: εκείνες που προκύπτουν από μέσα μας και μας επιτρέπουν να αποκαταστήσουμε τη χαμένη ισορροπία, την ψυχική αρμονία και την ευεξία με τον εαυτό μας.

Η σκέψη μας σήμερα θα αγκαλιάσει αυτές τις ώρες της προσωπικής μας «απομόνωσης». Πώς να την ορίσουμε; Εάν ρωτήσουμε κάποιον, θα μας έλεγε πιθανόν ότι κατά τη διάρκεια της μέρας κάνει άπειρες παύσεις, άπειρα διαλείμματα στις υποχρεώσεις του. Τα διαλείμματα αυτά γίνονται όταν περιμένει το τρένο ή το λεωφορείο και μπορεί να διαβάσει το βιβλίο του, όταν βγαίνει από τη δουλειά για να φάει και επιστρέφει μετά από μισή ώρα, όταν πάει στο γυμναστήριο κ.λπ.

«Η σιωπή είναι η αρχή της σοφίας».

-Πυθαγόρας –

Ωραία! Αλλά αυτά τα παραδείγματα δεν είναι ακριβώς αυτό που εννοούμε όταν λέμε στιγμές απομόνωσης, «διαλείμματα»! Στην ουσία, αυτές οι καταστάσεις μπορεί να οριστούν ως «ενεργά διαλείμματα», δηλαδή δραστηριότητες κατά τη διάρκεια των οποίων, ακόμη κι αν δεν κάνουμε κάτι, παράγουμε τόσες πολλές κινήσεις και δυναμικές που κάνουν το πνεύμα και το σώμα να παραμένουν «δραστήρια».

Οι πραγματικές παύσεις, τα διαλείμματα, οι στιγμές απομόνωσης είναι εκείνες οι στιγμές που βρισκόμαστε σε μια απομόνωση, που αποσυνδεόμαστε πραγματικά από το περιβάλλον μας, τις υποχρεώσεις μας, ακόμη κι από την υποχρεωτική ροή της σκέψης μας. Είναι οι στιγμές που αφιερώνουμε τον εαυτό μας σε εμάς: εκεί δεν υπάρχει πίεση, θόρυβος, συζητήσεις στις οποίες πρέπει να συμμετέχουμε ακόμη κι όταν δεν θέλουμε, υποχρεώσεις που πρέπει να φέρουμε εις πέρας, πρόσωπα που πρέπει να ευχαριστήσουμε…

Γιατί δυσκολευόμαστε τόσο πολύ να κάνουμε πραγματικά διαλείμματα στην καθημερινότητά μας;

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι, για πολλούς από εμάς, το διάλειμμα είναι συνώνυμο της απραξίας και η απραξία είναι κάτι παραπάνω από ιεροσυλία σε αυτήν την κοινωνία όπου ο χρόνος είναι χρήμα, ιεροσυλία με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Το να μειώσουμε την ταχύτητά μας, να παγώσουμε τον χρόνο και να δώσουμε στον εαυτό μας μια ώρα αποκλειστικά για εμάς δεν είναι εύκολο να γίνει. Έτσι, κάτι τόσο απλό όσο το να κλείνουμε τις πόρτες στις προσδοκίες των άλλων, να περιοριστούμε απλώς να «είμαστε», απλώς, δεν είναι κάτι που έχουμε συνηθίσει.

Είμαστε πεπεισμένοι ότι τα διαλείμματα είναι προνόμιο, όχι δικαίωμα. Αυτό είναι μας έμαθαν κατά το παρελθόν και αυτό συνεχίζουμε να μεταφέρουμε στις σημερινές γενιές. Το βλέπουμε κάθε μέρα, όταν τα παιδιά μας επιστρέφουν από το σχολείο, ελέγχουν τα ημερολόγιά τους για να ανακαλύψουν ότι τα ημερολόγια είναι γεμάτα εργασίες που πρέπει να κάνουν. Ωστόσο, προτού να το πράξουν, πρέπει να πάνε στις εξωσχολικές τους δραστηριότητες, στα αγγλικά, στο ωδείο, το ποδόσφαιρο, το φροντιστήριο, τον ψυχολόγο, τον λογοθεραπευτή, ή το κολυμβητήριο.

Τα διαλείμματα για να παίξουν ή, απλά, για να μην κάνουν τίποτα είναι ήδη μια πολυτέλεια στον παιδικό κόσμο. Έχουν δικαίωμα σε αυτό μόνο αν συμπεριφέρονται καλά και φέρουν εις πέραν όλα τα καθήκοντά τους. Όλα αυτά είναι λογικά, φυσικά, επειδή έχουμε τις υποχρεώσεις μας. Ωστόσο, δεν είναι δύσκολο να δούμε, όταν φθάσουμε στην ενηλικίωση, ότι δυστυχώς μας συμβαίνει το εξής: δεν μπορούμε να απολαύσουμε τα πραγματικά διαλείμματα…

Είναι πολύ δύσκολο να πείσουμε τον εαυτό μας ότι αυτό είναι πράγματι ένα δικαίωμα, ότι η επιθυμία μας να κλειστούμε στα δικά μας αόρατα τείχη και να απομακρυνθούμε από τον κόσμο που μας περιβάλλει δεν είναι ούτε παράπτωμα, ούτε ιεροσυλία: είναι συνώνυμο της καλής υγείας. Ωστόσο, μεγάλο μέρος του πληθυσμού εξακολουθεί να αντιμετωπίζει αυτά τα προσωπικά διαλείμματα με δυσκολία και σκεπτικισμό, ίσως και με ενοχή:

• Αίσθηση ενοχής. Τι θα σκεφτούν οι φίλοι, ή η οικογένειά μου αν πω ότι προτιμώ να μείνω μόνος;
• Δίνουμε προτεραιότητα στις προσδοκίες των άλλων.
• Μεροληπτικές ή δυσλειτουργικές σκέψεις: τα διαλείμματα είναι συνώνυμα με την απραξία, την οκνηρία…
• Θεωρούμε την προσωπική μας υγεία δεδομένη. Λέμε στον εαυτό μας ότι όλα είναι ωραία, ότι δεν χρειάζεται να ξεκουραζόμαστε, ότι μπορούμε να προσφέρουμε πολύ περισσότερα, όταν στην ουσία καίμε κάθε απόθεμα δύναμης και υγείας

Λέμε ναι σε ένα ωριαίο διάλειμμα κάθε μέρα!

Ο Daniel Goleman αναφέρει στο βιβλίο του Focus ότι η ικανότητα να κάνουμε ένα διάλειμμα είναι ζωτικής σημασίας για να καταφέρουμε να ανακτήσουμε την δυνατότητα συγκέντρωσης. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να σταματήσουμε να ενεργούμε αυτόματα ή να δρουμε παρορμητικά, λες και δεν είμαστε κύριοι της δικής μας ζωής. Κάνοντας ένα βήμα μπροστά, πεπεισμένοι ότι αυτό είναι απαραίτητο για την υγεία μας, θα βοηθήσουμε τον εαυτό μας πολύ περισσότερο από όσο νομίζουμε.

Ας δούμε μερικά οφέλη αυτής της διαδικασίας:

• Ο προμετωπικός εγκεφαλικός φλοιός ενεργοποιείται πολύ πιο έντονα. Μετά από τριάντα λεπτά, ή μια ώρα, χαλάρωσης, αυτό το τμήμα του εγκεφάλου μας βοηθά να βλέπουμε τα πράγματα από μια πιο ορθολογική, λογική και ισορροπημένη οπτική.

• Είναι μια περιοχή που εμπλέκεται διαφορετικά στη διαμόρφωση συναισθηματικών απαντήσεων, όπως ο φόβος ή το άγχος. Επιπλέον, η ροή των επαναλαμβανόμενων σκέψεων μειώνεται για να μας βοηθήσει να συμμετέχουμε περισσότερο στο παρόν.

• Θα επιτύχουμε επίσης την ενίσχυση μιας πολύ σημαντικής δομής του εγκεφάλου: του μεσαίου προμετωπιαίου φλοιού. Είναι ένα μέρος του εγκεφάλου που οι νευρολόγοι ορίζουν ως το «κέντρο του εγώ»… Εδώ επεξεργάζονται όλες οι πληροφορίες που σχετίζονται με τη σωματική και συναισθηματική κατάσταση, τις σκέψεις στις σχέσεις μας, την ευτυχία μας, τις προτιμήσεις μας…

Εν κατακλείδι, ας προσφέρουμε στον εαυτό μας κάποια καθημερινά διαλείμματα, όπως π.χ. να θέσουμε το τηλέφωνό μας σε αθόρυβη λειτουργία, να τολμήσουμε να πούμε στους άλλους ότι θα περάσουμε χρόνο με εμάς χωρίς φόβο. Στην ουσία πρέπει να καταλάβουμε ότι ακόμη κι αν επιλέξουμε να μείνουμε μόνοι δε σημαίνει ότι οι άλλοι θα πάψουν να μας εκτιμούν, ούτε ότι η παραγωγικότητά μας θα μειωθεί. Αντίθετα, θα κερδίσουμε περισσότερες στιγμές  υγείας, προσωπικής ανάπτυξης, συναισθηματικής δύναμης.

Στο τέλος, η ζωή και η φύση χρειάζονται κι εκείνες τον δικό τους χρόνο, μικρά διαλείμματα∙ τα σύννεφα έχουν τις δικές τους στιγμές ησυχίας, η θάλασσα δεν είναι πάντα φουρτουνιασμένη ακόμη και το φεγγάρι χρειάζεται τον δικό του χρόνο για να μας χαζεύει και να μας σκέφτεται από εκεί ψηλά…

Κείμενο – Απόδοση, Λ.Τ.

share24.gr / Spirit Alive

Για περισσότερα νέα σχετικά με Ψυχολογία & Αυτοβελτίωση κάντε like στην σελίδα στο facebook

Κάθε αναδημοσίευση ολική η μερική σε άλλο ιστότοπο θα πρέπει να γίνεται υποχρεωτικά με αναφορά πηγής στο site μας και σύνδεσμο (link) στο άρθρο, καθώς και στη σελίδα Spirit Alive στο facebook επίσης με ενεργό σύνδεσμο. Σε κάθε άλλη περίπτωση η αναδημοσίευση απαγορεύεται. Κάθε αναδημοσίευση σε έντυπο μέσο απαγορεύεται.