Μερικές φορές η αδιαφορία απέναντι στον άλλον είναι η μοναδική και πιο ευφυής απάντηση που μπορούμε να του χαρίσουμε!

Σας έχει τύχει να αγνοήσετε κάποιον; Ποια είναι τα συναισθήματά σας; Μήπως αισθάνεστε υπεροχή και ανωτερότητα; Κι όμως, μερικές φορές η αδιαφορία δεν κρύβει τίποτε άλλο από μία απάντηση γεμάτη ευφυΐα απέναντι σε κάτι που μας πνίγει, που μας κάνει να ασφυκτιούμε, επειδή προσβάλει το είναι μας. Είναι μια σοφία που κατακτάμε με τον καιρό και με την εμπειρία της ζωής, σοφία η οποία, αναμφισβήτητα, έχει τον δικό της τρόπο να ελίσσεται.

Γιατί συμβαίνει αυτό; είναι προφανές ότι οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους δεν είναι πάντοτε ρόδινες και ευτυχισμένες, ακόμη και αν εμείς το επιθυμούμε διακαώς. Συχνά, η αδιαφορία είναι κάτι παραπάνω από μια προσπάθεια να προστατεύσουμε τη συναισθηματική υγεία και την ψυχική μας ισορροπία∙ πολλές φορές δεν είναι μια απόφαση συνειδητή που παίρνουμε κατόπιν ωρίμου σκέψεως, βασισμένη στη λογική και τη δική μας κοσμοθεωρία περί σχέσεων.

Ωστόσο, συχνά πονάμε καθώς αντιλαμβανόμαστε ότι τροφοδοτούμε τοξικές ανταλλαγές, περιμένοντας μια συναισθηματική ανταπόδοση, η οποία δεν θα έρθει ποτέ.

Στην ουσία, θυσιάζουμε την ευημερία μας για σχέσεις ανθυγιεινές και αρρωστημένες, οι οποίες δεν ομορφαίνουν συναισθηματικά τον κόσμο μας.

Ας μάθουμε να αγνοούμε για να αποκτήσουμε μια ήρεμη ζωή!

Η ηρεμία της ζωής είναι ο κυριότερος λόγος, που πρέπει να μας οδηγήσει να πάψουμε να ενδιαφερόμαστε για καταστάσεις που μας αποσυντονίζουν, να δείχνουμε αδιαφορία σε ό,τι συντρίβει τη συναισθηματική μας ισορροπία και να αποσυρθούμε, να αποχωρήσουμε και να λάμψουμε δια της απουσίας μας, όταν βλέπουμε ότι η αξία μας δεν εκτιμάται.

Με τον τρόπο αυτό, τα έξυπνά αυτιά απαντούν στις ανόητες λέξεις. Ναι, αλλά … πότε;

• Όταν δεχόμαστε μια κριτική μη εποικοδομητική και δεν μας δίνουν το δικαίωμα να διατυπώσουμε τη δική μας άποψη.
• Όταν παρατηρούμε ότι οι πράξεις και τα σχόλια των άλλων είναι κακόβουλα και δεν προέρχονται από καλές προθέσεις.
• Όταν έχουμε δίπλα μας κάποιον που μας προκαλεί ανασφάλεια και απογοήτευση στο μονοπάτι της ζωής μας.
• Όταν αισθανόμαστε ενοχές σχετικά με πράγματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε.
• Όταν οι άλλοι περηφανεύονται συνεχώς για τις επιτυχίες τους με τη σαφή πρόθεση να μας υποτιμήσουν και να μας περιφρονήσουν.
• Όταν δεν μπορούμε να αναπτυχθούμε και να ωριμάσουμε λόγω των συμφερόντων και του εγωισμού των άλλων.

Κλείστε τα αυτιά σας σε ό,τι σας πνίγει!

Οι λέξεις, τα σχόλια, οι πράξεις, τα συναισθήματα…υπάρχουν καταστάσεις, οι οποίες, λόγω εχθρότητας ή τοξικότητας, ενδεχομένως να είναι στοιχεία εξαίρετα επιβλαβή για εμάς.

Μερικές φορές, η συναισθηματική ανισορροπία κλίνει προς τη θετική πλευρά, αλλά η οδύνη παραμένει κάτι το αναπόφευκτο.

Θα πρέπει να διαχειριστούμε τις αποστάσεις, να δώσουμε στο πνεύμα και το σώμα μας τη πιθανότητα να αποφορτιστούν και να μην ασφυκτιούμε.

Μπορούμε να αποδράσουμε εάν επεξεργαστούμε αυτό που μπλοκάρει την απαρχή ενός εσωτερικού διαλόγου.

Έτσι, η επιτυχία μας να παραμείνουμε απρόσβλητοι από κάποιο συμβάν που κάποιος προκαλεί, ή δεν προκαλεί, λειτουργεί ως βάλσαμο. Αυτό ίσως είναι δύσκολο, στην αρχή, αλλά τα αποτελέσματα γρήγορα θα καταπραΰνουν την συναισθηματική μας ταραχή.

Η συγχώρεση ως «έξοδος» των άλλων.

Είναι περίπλοκο να συγχωρούμε κάποιον που ξεστομίζει λόγια ανάρμοστα, πάνω στον θυμό, ή τον εκνευρισμό του, τα οποία μας πληγώνουν και μας υποτιμούν.

Υπάρχουν επίσης στιγμές ευφορίας, τις οποίες μπορεί η γλώσσα μας να συντρίψει, ή να παραποιήσει, γεγονός που προκαλεί τρομερές επιπτώσεις.

Η παρακάτω ιστορία αναφέρεται ακριβώς σε αυτό:

“Ένας πατέρας ζητάει από τον άπιστο γιο του να τοποθετήσει κάποια καρφιά σε μία ξύλινη σανίδα. Ο πατέρας, με υπομονή, περιμένει το παιδί να τελειώσει τη δουλειά του για να αφαιρέσει τα καρφιά και να του πει το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας. Η σανίδα δεν θα ξαναβρεί ποτέ την αρχική της κατάσταση, ακόμη κι αν προσπαθήσουμε να επανορθώσουμε τις τρύπες και να αφαιρέσουμε τα καρφιά.”

Για τον λόγο αυτό είναι βασικό να αποφεύγουμε να πληγώνουμε τους άλλους με τις κακές πράξεις ή συμπεριφορές.

Θα πρέπει να προσέξουμε την ευκολία με την οποία συγχωρούμε τους άλλους. Ωστόσο, δεν είναι σωστό να πιστεύουμε ότι, από τη στιγμή που κάποιος μας συγχωρεί, αυτομάτως εμείς έχουμε το δικαίωμα να τον πληγώνουμε με τη συμπεριφορά μας.

Είναι σημαντικό να επιμένουμε σε αυτό, διότι, συχνά οι άνθρωποι δεν το αναγνωρίζουν και πληγώνουν τον άλλον επανειλημμένως, λόγω απλής αδιαφορίας.

Θα πρέπει να μάθουμε να συγχωρούμε τον εαυτό μας πρώτα από όλα, διότι ίσως είμαστε υπαίτιοι ενός κακού, μίας σύγκρουσης, μιας οδυνηρής εμπειρίας απέναντι σε αγαπημένα μας άτομα.

Είναι δείγμα ωριμότητας να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και να αποδεχόμαστε αυτό που δε μπορούμε να αλλάξουμε. Αντιθέτως, μπορούμε να κάμψουμε τις διαφωνίες και να ζήσουμε χωρίς θλίψη, ενοχή ή μίσος.

Εάν δεν μάθουμε να συγχωρούμε, διώχνουμε κάθε χαρά και γαλήνη από τη ζωή μας και γινόμαστε σκλάβοι της κακοποίησης και των δυσάρεστων συναισθημάτων, τα οποία, αδίκως, μας προκαλούν οργή και μας οδηγούν σε διαφωνίες, λογομαχίες και δυστυχισμένες στιγμές.

Κείμενο – Απόδοση, Λ.Τ.

share24.gr / Spirit Alive

Για περισσότερα νέα σχετικά με Ψυχολογία & Αυτοβελτίωση κάντε like στην σελίδα στο facebook

Κάθε αναδημοσίευση ολική η μερική σε άλλο ιστότοπο θα πρέπει να γίνεται υποχρεωτικά με αναφορά πηγής στο site μας και σύνδεσμο (link) στο άρθρο, καθώς και στη σελίδα Spirit Alive στο facebook επίσης με ενεργό σύνδεσμο. Σε κάθε άλλη περίπτωση η αναδημοσίευση απαγορεύεται. Κάθε αναδημοσίευση σε έντυπο μέσο απαγορεύεται.