Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή μας που πρέπει να αποχαιρετήσουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε. Οι στιγμές αυτές είναι πολύ δύσκολες για όλους μας, ιδιαίτερα όταν είμαστε γονείς και πρέπει να αποχαιρετίσουμε ό,τι πιο λατρεμένο έχουμε στη ζωή μας, τα παιδιά μας! Ως γονείς, γνωρίζουμε ότι θα έρθει εκείνη η ώρα που τα παιδιά μας θα ανοίξουν τα δικά τους φτερά και θα πετάξουν μακριά για να φτιάξουν τη δική τους ζωή, αλλά ακόμη κι αν αισθανόμαστε έτοιμοι, μόλις έρθει εκείνη η δύσκολη ώρα, όλα αλλάζουν και ο κόσμος μας καταρρέει.
Βουλιάζουμε στη θλίψη και τη νοσταλγία μόλις τα παιδιά μας βγουν από την αγαπημένη φωλιά του σπιτιού μας και κλείσουν την πόρτα πίσω τους. Μας κατακλύζουν αναμνήσεις από όμορφες και δύσκολες στιγμές, καθώς ως γονείς ήμασταν υπεύθυνοι για την καθοδήγηση και την φροντίδα τους από τότε που γεννήθηκαν μέχρι την ώρα που φεύγουν. Τους μάθαμε όσα περισσότερα μπορούσαμε για τη ζωή, τα βοηθήσαμε, τα στηρίξαμε και είμαστε εδώ, παρόντες, έτοιμοι να τα στηρίξουμε όσο ζούμε. Ξαφνικά, αυτό θα αλλάξει. Τα βλαστάρια μας θα δημιουργήσουν τη δική τους ζωή και θα γίνουν ανεξάρτητα.
Πολλοί γονείς αρνούνται να αποδεχθούν αυτή τη πραγματικότητα και αυτό τους οδηγεί σε συγκρούσεις με τα παιδιά τους. Παρά το γεγονός ότι είναι πολύ δύσκολο να τα βλέπουμε να φεύγουν, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτή η ελευθερία θα τα ωριμάσει και, σε τελευταία ανάλυση, αυτός είναι και ο κύκλος της ζωής. Εάν δεν καταφέρουμε να συνειδητοποιήσουμε αυτή την πραγματικότητα θα έρθουμε αντιμέτωποι με ένα σύνδρομο, το σύνδρομο της άδειας φωλιάς!
Είναι μια ώρα δύσκολη, του χωρισμού η ώρα!
Το σύνδρομο άδειας φωλιάς είναι ένα συναίσθημα θλίψης και μοναξιάς ταυτόχρονα. Οι γονείς δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν την αναχώρηση των παιδιών και η ζωή τους γεμίζει απόγνωση και ταραχή. Ωστόσο, όσο κι αν πίστευαν ότι ήταν έτοιμοι για αυτή τη στιγμή, στην ουσία δεν ήταν. Ο ψυχισμός τους δεν μπορεί να αποδεχθεί αυτή την πραγματικότητα.
Σήμερα πλέον, αυτή η κατάσταση έχει κάπως διαφοροποιηθεί. Οι νέοι προτιμούν πλέον να παραμένουν στη ζεστή οικογενειακή φωλίτσα όσο περισσότερο μπορούν, ενώ μερικοί δεν την εγκαταλείπουν ποτέ. Η οικονομική κατάσταση, η ασφάλεια που αισθάνονται μένοντας με τους γονείς σημαίνει ότι οι γονείς δεν αισθάνονται την ανάγκη να προετοιμαστούν για έναν χωρισμό και έχουν την ψευδαίσθηση ότι τα παιδιά τους θα μείνουν για πάντα μαζί τους.
Η αλήθεια είναι ότι αν έχουμε περισσότερα από ένα παιδιά ο αποχαιρετισμός ίσως να είναι λιγότερο οδυνηρός. Κάποιο παιδί θα φύγει πρώτο, κάποιο άλλο θα παραμείνει. Τα πράγματα δυσκολεύουν όταν έχουμε μόνο ένα παιδί, καθώς τότε η αναχώρηση είναι πράγματι οδυνηρή. Είναι το μοναδικό μας παιδί και δεν θέλουμε να το αποχωριστούμε. Ακόμη κι όταν λείπει διακοπές, εμείς βουλιάζουμε στον φόβο και την ανησυχία.
Ο αποχωρισμός είναι μια εύκολη υπόθεση όταν η σχέση μεταξύ γονέων και παιδιών είναι υγιής!
Ο δεσμός μεταξύ γονέων και παιδιών είναι καταλυτικός. Στην περίπτωση μιας μονογονεϊκής οικογένειας, για παράδειγμα μιας ανύπαντρης μητέρας που αναγκάστηκε να αναθρέψει το παιδί της ολομόναχη, ο δεσμός είναι πολύ πιο ισχυρός, τα μέλη είναι πολύ εξαρτημένα μεταξύ τους σε σχέση με μια συνήθη οικογενειακή κατάσταση, όπου οι γονείς μοιράζονται την ανατροφή. Σε αυτή την περίπτωση, η μητέρα έχει επενδύσει συναισθηματικά στο παιδί και δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή της χωρίς εκείνο.
Ανεξαρτητοποίηση δε σημαίνει απώλεια.
Όταν οι γονείς αντιμετωπίζουν την κατάσταση τόσο δραματικά, είναι δύσκολο να την ξεπεράσουν. Για τους γονείς αυτούς, το γεγονός ότι τα παιδιά τους εγκαταλείπουν την οικογενειακή φωλιά σημαίνει ότι τα χάνουν, αλλά αυτή είναι μια εσφαλμένη προσέγγιση. Τα παιδιά τους απλώς θα χτίσουν τη δική τους φωλιά, όπως ακριβώς και οι γονείς τους στο παρελθόν. Θα δημιουργήσουν τη δική τους οικογένεια, αλλά θα είναι ακόμα εδώ, παρόντες, με μία νέα ζωή, τη δική τους.
Φυσικά δεν είναι το ίδιο να μεταναστεύουν τα παιδιά σε μια άλλη χώρα από το να μένουν σε ένα σπίτι κοντά στους γονείς. Παρόλα αυτά, πολλοί γονείς πιστεύουν ότι από τη στιγμή που τα παιδιά τους δεν είναι στο σπίτι, τότε τα έχουν χάσει για πάντα. Γι ‘αυτό είναι σημαντικό να αλλάξουμε την άποψη που θεωρεί ότι ο αποχωρισμός σημαίνει απώλεια.
Επίσης, μη σας διαφεύγει το γεγονός ότι εκτός από γονείς είστε και ζευγάρι. Η σχέση μεταξύ σας θα σας βοηθήσει να αντιμετωπίσετε καλύτερα τον αποχωρισμό. Επωφεληθείτε από το γεγονός ότι μένετε μόνοι σας για να ταξιδέψετε, να εστιάσετε ξανά στη σχέση σας και να ζήσετε εμπειρίες που μέχρι τώρα δεν είχατε τη δυνατότητα να πραγματοποιήσετε. Υπάρχουν πολλοί γονείς που παύουν να φροντίζουν τη σχέση τους, επειδή εστιάζουν πάρα πολύ στα παιδιά τους. Ήρθε η ώρα να δείτε τη σχέση σας με άλλη ματιά, μια ματιά πιο συντροφική!
Εάν είστε μόνοι σας και στηρίζεστε συναισθηματικά στα παιδιά σας, μην τους κόβετε τα φτερά, μην τα κάνετε να αισθάνονται ένοχα που ξεκινούν τη δική τους ζωή. Βγείτε έξω με τους φίλους σας, επικοινωνήστε με ανθρώπους, απολαύστε τη ζωή, ταξιδέψτε, συναντήστε νέους ανθρώπους, αλλά αφήστε το παιδί σας να ζήσει τη ζωή του. Θυμηθείτε ότι κι εσείς είχατε κάνει το ίδιο όταν ήρθε εκείνη η ώρα∙ δεν είναι δίκαιο να βάζετε φραγμούς στον άνθρωπο που αγαπάτε περισσότερο στον κόσμο.
Η αποδοχή της κατάστασης είναι πολύ σημαντική στην υλοποίηση μια υγιούς ανεξαρτητοποίησης.
Οι συνθήκες ποικίλλουν, και μάλιστα, σε μεγάλο βαθμό, αλλά είναι λάθος να προσπαθούμε να κρατήσουμε τα παιδιά μας στο σπίτι. Εάν θέλουν να γίνουν ανεξάρτητα, μην προσπαθήσετε να τους κλείσετε τον δρόμο ή να τους δημιουργήσετε ενοχές. Δεν είναι δίκαιο ούτε για σας ούτε για τα παιδιά σας. Η σχέση σας μπορεί να επιδεινωθεί, ακόμη και με μη αναστρέψιμο τρόπο.
Ο αποχωρισμός είναι μια οδυνηρή κατάσταση, αλλά είναι νόμος της ζωής. Αργά ή γρήγορα όλοι μας ανοίγουμε τα φτερά μας για να ζήσουμε νέες εμπειρίες, να ωριμάσουμε, να δημιουργήσουμε τη δική μας οικογένεια. Ο αποχωρισμός, το αντίο δεν σημαίνει, σε καμία περίπτωση απώλεια, ούτε εγκατάλειψη, ούτε καν μοναξιά. Ο αποχωρισμός σημαίνει ότι η ζωή συνεχίζεται, οι άνθρωποι αλλάζουν, διαμορφώνονται, ωριμάζουν και δημιουργούν μια νέα ζωή, τη δική τους.
Κείμενο – Απόδοση Λ.Τ.
share24.gr / Spirit Alive