share24.gr Μοιράσου την Ιδέα
Πολλές φορές δεχόμαστε μια κατάσταση, η οποία δεν ταιριάζει με τις προσδοκίες μας, που δεν καταλήγει όπως την είχαμε σχεδιάσει∙ αυτό δε σημαίνει ότι έχουμε νικηθεί, ότι αντιμετωπίζουμε μια ήττα. Πολύ συχνά νιώθουμε ότι κατεβάζουμε το κεφάλι και αποφασίζουμε ότι δεν θέλουμε πλέον να αντιμετωπίσουμε δυσάρεστες περιστάσεις για τις οποίες δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, αντίθετα από ό, τι πιστεύουμε, αυτό δεν είναι μια δική μας υποταγή.
Η οπτική αυτή δεν είναι παρά μια πεποίθηση την οποία πρέπει να ξανασκεφτείτε. Όπως και πολλές άλλες πεποιθήσεις, διατρέχετε τον κίνδυνο να παγιδευτείτε: αποφεύγετε να αντιμετωπίσετε τις καταστάσεις με τον πλέον κατάλληλο τρόπο. Ας δούμε σήμερα, πώς θα πετάξετε μακριά αυτή την πεποίθηση, ώστε να δείτε την αποδοχή με άλλη οπτική, χωρίς να νιώθετε εκείνο το πικρό αίσθημα της ήττας.
Λέγοντας “ναι” στη ζωή όπως είναι και όπως έρχεται, δε σημαίνει ότι ομολογείτε την ήττα σας.
Η ριζική αποδοχή!
Η έννοια της ριζικής αποδοχής αναπτύχθηκε από τον Marsha M. Linehan αλλά ήταν η Tara Branch που την έκανε γνωστή. Και οι δύο είναι ψυχολόγοι. Είναι μια έννοια που προέρχεται από τη φιλοσοφία του βουδισμού και μας προτείνει να εγκαταλείψουμε κάθε προσδοκία που είναι καρπός των πεποιθήσεών μας και μας κάνει να υποφέρουμε μάταια. Γι ‘αυτό πρέπει να υποταχθούμε και να σταματήσουμε να αντιστεκόμαστε σε αυτό που δεν μπορούμε να αλλάξουμε (ή σε αυτό που μπορούμε να αλλάξουμε): μια αλλαγή που αρχίζει με την αποδοχή του προβλήματος και όχι από την άρνηση).
Ωστόσο, δεν πρέπει να συγχέουμε την αποδοχή με τη θυματοποίηση. Δεν αποδεχόμαστε αυτή τη σχέση ως λογική, επομένως αυτή η αποδοχή μας ωθεί να καταφύγουμε σε παράπονα και προβληματισμούς. Η ριζική αποδοχή σχετίζεται με την κριτική της κατάστασης από μια διαφορετική οπτική γωνία, μέσω της οποίας τα πάντα συμβαίνουν με συγκεκριμένο τρόπο, τον οποίο δεν μπορούμε να αλλάξουμε, αλλά έχουμε ακόμα την ικανότητα να αποφασίσουμε σχετικά με την αντίδρασή μας.
Φανταστείτε ότι χάσατε τη δουλειά σας. Έχετε κάποιες οικονομίες αλλά θα είστε άνεργοι. Εσείς όμως αρνείστε να δεχθείτε την πραγματικότητα. Είστε ταυτόχρονα εξοργισμένοι και λυπημένοι εξαιτίας αυτής της κατάστασης. Έχετε βγει από τη ζώνη ασφάλειάς σας, αισθάνεστε χαμένοι και απελπισμένοι.
Η αποδοχή αυτής της κατάστασης χωρίς διαμαρτυρία, χωρίς την αίσθηση της κατάθλιψης και της απόγνωσης, αλλά με την ελπίδα ότι ίσως είναι μια νέα ευκαιρία, σίγουρα δεν είναι κάτι εύκολο, δεν είναι μια φυσιολογική αντίδραση, τουλάχιστον για πολλούς ανθρώπους. Και δεν είναι πλέον καθόλου κατανοητό: κάποιοι άλλοι θα μπορούσαν να σκεφτούν «εντάξει, ήταν μια δουλειά που δεν του ταίριαζε», «φυσικό ήταν να απολυθεί, με αυτή τη συμπεριφορά» … διαφορετικές προτάσεις που απλώς οδηγούν σε κατηγορίες και παράπονα, στην υιοθέτηση μια στάσης θυματοποίησης και τελικά μας κάνουν να δράσουμε σαν ένα πλοίο σε θαλασσοταραχή.
Στην κοινωνία στην οποία ζούμε, το γεγονός του «πόνου» επιβραβεύεται. Αν ρωτάς κάποιον “πώς είσαι;” Και ότι σας απαντά “πολύ καλά” ή “καλύτερα από ποτέ”, ίσως τον θεωρήσετε “τρελό”.
Επομένως, τι θα κάνατε εάν αποφασίσετε να κάνετε ριζική αποδοχή της κατάστασης; Γυρίζετε τον χρόνο πίσω, βιώνετε όλα αυτά τα συναισθήματα, αφήνετε τον εαυτό σας ελεύθερο να τα εκφράσει και για μια στιγμή σταματάτε. Παρατηρείτε την κατάσταση και λέτε: «Εντάξει, ό,τι έγινε έγινε, δεν μπορώ να αλλάξω την κατάσταση, αλλά πώς μπορώ να τη διαχειριστώ;». Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να μην ομολογήστε ήττα.
Μπορείτε να επωφεληθείτε και να αποκτήσετε νέα οπτική, η οποία θα σας φανεί χρήσιμη σε μελλοντικές καταστάσεις, μπορείτε να αναζητήσετε μια άλλη δουλειά και να δείτε αυτή την ευκαιρία ως μια εμπειρία που θα εξελιχθεί στον επαγγελματικό τομέα … Μπορείτε να κάνετε άπειρα πράγματα αντί για μείνετε καθισμένοι και να ομολογήστε την ήττα σας με πίκρα. Οι περιστάσεις είναι αυτές που είναι, αλλά εσείς μπορείτε θα αποφασίσετε ποιο μονοπάτι θα ακολουθήσετε. Έχετε πολλούς άσους στο μανίκι σας: τώρα πρέπει να σκεφτείτε και να κερδίσετε την παρτίδα.
Η άρνηση της πραγματικότητας μας εξαντλεί!
Εάν η αλλαγή στρατηγικής ή μια διακοπή πριν τη συνέχεια της επίμονης προσπάθειας σας φαίνεται αρνητική, η άρνηση της πραγματικότητας είναι ακόμη πιο αρνητική (εκτός από μια αντίδραση άμυνας ενάντια σε πολύ ισχυρό συναισθηματικό πλήγμα, όπως για παράδειγμα η απώλεια ενός αγαπημένου). Είναι μια στάση που μας εξαντλεί, μας πονάει και μας οδηγεί στο ίδιο λάθος: αδέξια και χωρίς την πρόθεση να μάθουμε.
Είναι αλήθεια ότι η πραγματικότητα πονάει, είναι οδυνηρή. Και μάλιστα πολύ! Ωστόσο, όταν αρνούμαστε να την αποδεχτούμε ή να ομολογήσουμε την ήττα μας, το μόνο που κάνουμε είναι να πονέσουμε ακόμη περισσότερο. Τα παράπονά μας δεν θα ακουστούν, όλα αυτά τα «γιατί σ΄εμένα» θα παραμείνουν αναπάντητα, δεν υπάρχει απάντηση σε αυτά. Τα πράγματα συμβαίνουν επειδή αυτή είναι η ζωή, έτσι γίνεται και δεν υπάρχει πάντα προφανής λόγος για τα πάντα. Αλλά εμείς έχουμε την τελευταία λέξη και τη δύναμη να αποφασίσουμε πού θέλουμε να πάμε.
Δεν είμαστε θύμα, εκτός κι αυτό είναι που θέλουμε να πιστέψουμε. Σε αυτή την περίπτωση, θα συνεχίσουμε να μηρυκάζουμε τις ίδιες ανασφαλείς φράσεις και θα παγιδευτούμε σε έναν κύκλο αρνητισμού. Μιλάμε για ένα τούνελ με δύο ανεπιθύμητες εξόδους: κατάθλιψη και άγχος. Ενδεχομένως να σκεφτούμε ότι το αξίζουμε επειδή επιλέξαμε την πιο πολύπλοκη επιλογή, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το μονοπάτι που απαιτεί την μεγαλύτερη προσπάθεια ενδεχομένως να μην να είναι και το καλύτερο για εμάς.
«Η αποδοχή ενός γεγονότος είναι το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση των συνεπειών που φέρνει μια δυστυχία».
-William James-
Επομένως, αρχίστε να δέχεστε τις καταστάσεις ως ένα σημείο εκκίνησης για να τις αλλάξετε. Να τις βλέπετε ως ευκαιρίες για να αποφασίσετε να πάρετε ένα νέο μονοπάτι και να μάθετε από αυτό. Η αποφυγή δεν θα οδηγήσει ποτέ σε τίποτα, πολύ περισσότερο η άρνηση να δούμε αυτό που μας συμβαίνει. Αν το αποδεχτούμε, αντί να καταδικάζουμε τον εαυτό μας, είναι μόνο το πρώτο βήμα για να είμαστε πάντα νικητές!
Κείμενο –Απόδοση Λ.Τ. Εικόνα: Kathy Hare
share24.gr / Spirit Alive
