Τουρίστες και πρόσφυγες

Οσο ταυτισμένος κι αν είναι κάποιος με τον ρόλο «τουρίστας», όσο κλεισμένος στον εαυτό του, δεν μπορεί να μην έχει ακούσει τίποτε για το κορυφαίο πρόβλημα του τελευταίου χρόνου, που απασχολεί όλη την Ευρώπη.

Του Παντελή Μπουκάλα

Παρότι η γκρίνια πως η φετινή χρονιά δεν θα είναι ιδιαίτερα καλή για τον τουρισμό άρχισε πριν καν πατήσουμε στο 2016 και παρότι αρκετοί επιμένουν στον ρόλο του προφήτη αποτυχιών, από πλεονεξία ή από συνήθεια, οι προβλέψεις των ίδιων των επιχειρηματιών του κλάδου άλλα δείχνουν: Η «βαριά βιομηχανία μας» θα προσελκύσει φέτος 25.000.000 τουρίστες. Περίπου ενάμισι εκατομμύριο περισσότερους από τους επισκέπτες του 2015. Ας ελπίσουμε ότι ανάλογη θα είναι και η αύξηση των δημοσίων εσόδων, μιας και η κρίση χρησιμοποιείται από αρκετούς εμπλεκόμενους ως ένα πρώτης τάξεως άλλοθι· σαν μια μηχανή που αντί να κόβει αποδείξεις, εκδίδει αυτοσυγχωροχάρτια.

Οσοι διέβλεπαν «πτωτική τάση» και «χαμένη χρονιά» εμφάνιζαν σαν αυτονόητους υπαίτιους τους πρόσφυγες. Ετσι κι αλλιώς, σε αυτούς φορτώνουν οι «πιο Ελληνες» όλα τα κακά της μοίρας μας, από την «ανασφάλεια» και την «εγκληματικότητα» έως την «οικολογική φθορά του Αιγαίου λόγω των χιλιάδων σωσιβίων που πετιούνται στις παραλίες»· μόνο για το χαλάζι και τον περονόσπορο δεν φταίνε – προς το παρόν. Ως ανασχετικός παράγοντας του τουριστικού ρεύματος προβαλλόταν ιδιαίτερα ο άτυπος καταυλισμός στο λιμάνι του Πειραιά. Οταν μάλιστα έφτασε ένα γιγαντιαίο κρουαζιερόπλοιο, η απαίτηση άμεσης εκκένωσης του λιμανιού, όσο βίαιης, έπαψε να διατυπώνεται με υπαινιγμούς και ψιθύρους και επέλεξε υψηλούς δραματικούς τόνους: Θα βλέπουν οι τουρίστες και θα φρίττουν. Και θα ενημερώνουν τους άλλους στην πατρίδα τους ν’ αλλάξουν σχέδια και προορισμό. Τέτοια.

Οσο ταυτισμένος κι αν είναι κάποιος με τον ρόλο «τουρίστας», όσο κλεισμένος στον εαυτό του, δεν μπορεί να μην έχει ακούσει τίποτε για το κορυφαίο πρόβλημα του τελευταίου χρόνου, που απασχολεί όλη την Ευρώπη. Σε όποια πλούσια χώρα κι αν ζει, δεν μπορεί παρά να πήρε το μάτι του ή το αυτί του κάτι για τη Συρία, το Χαλιφάτο, την προσφυγιά. Και για την Ελλάδα ως πύλη εισόδου στον μολαταύτα θεόκλειστο ευρωπαϊκό παράδεισο. Αν ενοχληθεί από την εικόνα του λιμανιού για «αισθητικούς» και μόνο λόγους, θα είναι απλώς ανάξιος να λέγεται άνθρωπος. Οπως ανάξιοι είναι όσοι απαιτούν την απομάκρυνση των προσφύγων μόνο και μόνο για να «μην πλήττεται η τουριστική εικόνα», και όχι επειδή δικαιούνται και πρέπει να ζουν κάπου ανθρωπινότερα.

Πηγή