share24.gr Μοιράσου την Ιδέα
“Ζήστε, για λίγο, μέσα σ’ αυτά τα βιβλία, διδαχτείτε από κει ό,τι νομίζετε πως αξίζει να το διδαχτεί κανείς, μα, πάνω απ’ όλα, αγαπήστε τα. Η αγάπη αυτή θα σας ανταποδοθεί μυριάδες, μυριάδες φορές”
Έναν αιώνα νωρίτερα, ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε (4 Δεκεμβρίου 1875 – 29 Δεκέμβρίου 1926), ένας κλασικός ποιητής, έγραψε με απαράμιλλο λυρικό ύφος για το πως επηρεάζουν τα βιβλία το εσωτερικό μας πνεύμα στο “Γράμματα σ’ ένα νέο ποιητή“, το απόσταγμα των ακατάλυτων ιδεών του Rilke σχετικά με το πώς να βιώνει κανείς την αναζήτηση του εαυτού, τι πραγματικά σημαίνει να αγαπάς και πως οι μεγάλες λύπες μας φέρνουν πιο κοντά στους εαυτούς μας.
Σε μια επιστολή του 1903 προς τον Franz Xaver Kappus, τον δεκαεννιάχρονο αποδέκτη αυτών των διαχρονικών σοφών λέξεων, ο Ρίλκε εκθειάζει τα οφέλη της ανάγνωσης:
“Ένας ολόκληρος κόσμος θα σας κυριέψει, η ευτυχία, ο πλούτος, το ανεξερεύνητο μεγαλείο ενός κόσμου. Ζήστε, για λίγο, μέσα σ’ αυτά τα βιβλία, διδαχτείτε από κει ό,τι νομίζετε πως αξίζει να το διδαχτεί κανείς, μα, πάνω απ’ όλα, αγαπήστε τα. Η αγάπη αυτή θα σας ανταποδοθεί μυριάδες, μυριάδες φορές και (όποια και να σταθεί η κατοπινή ζωή σας) θα πλεχθεί, είμαι βέβαιος, πέρα ως πέρα στο φαντό της ύπαρξής σας και θα γίνει εν’ απ’ τα πιο σημαντικά νήματά του, ανάμεσα στα νήματα των δοκιμασιών σας, των απογοητεύσεών σας και των χαρών σας.”
Σε μια άλλη επιστολή προς τον νεαρό του φίλο, ο Rilke ανατρέχει σε ένα από τα αγαπημένα βιβλία του Δανού ποιητή, μυθιστοριογράφου και επιστήμονα Jens Peter Jacobsen, το μυθιστόρημα του 1880 “Niels Lyhne” που αντανακλά την ολική ανταμοιβή της ανάγνωσης:
“Όσο πιο πολύ το διαβάζεις, τόσο περισσότερο βλέπεις πως τα πάντα βρίσκονται κει μέσα: απ’ το πιο ανάλαφρο άρωμα της ζωής ως την πλέρια, ακράτητη γεύση των πιο πολύχυμων καρπών της. Δεν υπάρχει τίποτα, κει μέσα, που δε θα μπορούσες να το καταλάβεις, να το νιώσεις – να το αναγνωρίσεις απ’ τον παλμικό αντίλαλο, που προκαλεί στη θύμηση. Τίποτα δεν είναι ασήμαντο εκεί: το παραμικρότερο επεισόδιο ξετυλίγεται σα μια Μοίρα, κι η ίδια η Μοίρα μοιάζει με θαυμαστό υφαντό, που κάθε νήμα του οδηγείται από ένα άπειρα τρυφερό χέρι, και κρατιέται από εκατό άλλα νήματα. Θα δείτε τι μεγάλη ευτυχία είναι το πρώτο διάβασμα αυτού του βιβλίου, και θα πορευόσαστε από ξάφνιασμα σε ξάφνιασμα, σα μέσα σ’ όνειρο. Όμως μπορώ να σας προμαντέψω πως, προχωρώντας ολοένα, το ίδιο πάντα θαμπωμένος θα περνάτε μέσ’ απ’ τις σελίδες αυτές: δε χάνουν τίποτα από τη θαυμαστή τους δύναμη και την παραμυθένια τους γοητεία, που τυλίγουν τον αναγνώστη όταν τις πρωτοζυγώσει.”
